De ‘drie huizen’ werkwijze werd ontwikkeld door Nicky Weld. Het is ontstaan uit het gezondheids- en welzijnsmodel van de Māori (Nieuw-Zeeland), genaamd: ‘Te Whare Tapa Wha’, gecombineerd met de veerkracht theorie, de oplossingsgericht therapie, het strengths-based model en het Signs of Safety framework.
Te Whare Tapa Wha
Het Te Whare Tapa Wha model werd ontwikkeld 1982 door Sir Mason Durie. Het staat voor een huis met vier muren. Iedere muur van het huis staat voor een gebied van gezondheid en welzijn. Alle vier de muren zijn nodig voor een stabiel huis. Als een van de muren zwak is kan het huis instorten of is onveilig. Ook mensen zijn niet in balans als op het fysieke, spirituele, familiaire of psychische gebied een zwakte is of iets ontbreekt. Er is dan sprake van disbalans. De vier zijden zijn:
- Taha tinana (fysieke gezondheid)
- Taha wairua (spirituele gezondheid)
- Taha whānau (familie gezondheid)
- Taha hinengaro (psychische gezondheid)
Klik hier voor een YouTube filmpje
Veerkracht
Het pathologiemodel wordt toenemend als eenzijdig gezien. Er vindt een verschuiving plaats naar het ‘strengths-based model’, waarbij er meer aandacht voor veerkracht is.
Veerkracht (Engels: resiliency of resilience) wordt gedefinieerd als het vermogen te overleven, te herstellen, te volharden of zelfs te groeien na confrontatie met schokkende gebeurtenissen. Het betreft een reactiepatroon waarbij er bij een aanzienlijke bedreiging in het welzijn positieve aanpassing plaatsvindt.
Een goede definitie van veerkracht is: de mogelijkheid van kinderen om gebruik te maken van interne capaciteiten, zoals een gemakkelijk temperament, en van externe middelen, zoals sociale ondersteuning.
Kinderen met veerkracht lijken beter in staat problemen en negatieve invloeden zodanig te verwerken dat zij hiervan in hun verdere leven niet of slechts in beperkte mate last hebben. Zelfs van kinderen met vreselijke ervaringen weet een groot percentage ernstige gevolgen te ‘ontlopen’. Ook na een ernstige gebeurtenis als seksueel misbruik blijkt een aanzienlijk aantal geen blijvende schade te ondervinden.
Drie huizen
- Het huis met fijne dingen, waar het leuk en prettig is, de goede momenten;
- Het huis met nare dingen, de zorgen en de momenten waarbij het niet fijn was;
- Het huis waarin nare dingen zijn opgelost en de fijne dingen blijven
De drie-huizen tekening wordt gebruikt om de beleving van het kind t.a.v. zijn woonsituatie en de relatie met zijn ouders/gezinsleden in kaart te brengen. In echtscheidingssituaties is er speciale aandacht voor (de veiligheid in) het contact met de ‘niet thuiswonende’ ouder, de wijze waarop ouders met elkaar (en het kind) omgaan en eventuele stiefouders, -broers/zussen. Deze informatie is heel belangrijk bij het gezamenlijk vaststellen van de doelen en bijbehorende concrete acties. Vooraf is dit besproken met ouders. Voor het kind is het belangrijk dat het weet dat ouders op de hoogte zijn en toestemming geven voor het gesprek.
De boodschap die het kind zou moeten krijgen is: “Jouw ouders willen graag dat het goed met jou gaat en willen graag horen wat jij belangrijk vindt en wat zij als ouder anders, of nog meer kunnen doen om er voor te zorgen dat jij beter kan omgaan met/of minder last hebt van de echtscheidingssituatie”. Samen met het kind wordt aan ouders teruggekoppeld wat de kinderen belangrijk vinden, al goed vinden gaan en prettig vinden aan hun situatie, maar ook wat anders of beter moet/kan in de toekomst.
Belangrijk is om gevoelens van weerstand of angst bij het kind te benomen en te respecteren. Het kind te informeren over veel voorkomende gedachten en gevoelens bij kinderen of eventueel angst voor de gevolgen van wat ze zeggen. Dit kan het kind helpen om toch met de hulpverlener in gesprek te gaan. Ook kan het helpen om vooraf aan kind te vragen of er iemand is die hij graag bij het gesprek wil hebben.